Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013

Ποιμαντική Εγκύκλιος του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ.κ. Γεωργίου‏



Πρός τούς εὐσεβεῖς Χριστιανούς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
 Ἀδελφοί μου,Ἡ κοινωνία μέσα στήν ὁποία ζοῦμε κυριαρχείται πλέον ἀπό τό φρόνημα τῆς πλήρους ἐκκοσμίκευσης. Ἡ κεντρική ἐπιδίωξη εἶναι νά ξεριζωθεῖ ἀπό τή συνείδηση τῶν ἀνθρώπων κάθε αἴσθημα ἱερότητας καί νά ἀποχρωματισθεῖ ἡ ζωή μας ἀπό τήν εὐσέβεια καί τίς πνευματικές παραδόσεις τῶν πατέρων μας. Στή μοντέρνα κοινωνία δυτικοευρωπαϊκοῦ τύπου δέν ἔχει θέση πιά ὁ Θεός. Καταβάλλεται προσπάθεια νά ἐξορισθεῖ ἀπό κάθε πτυχή τῆς προσωπικῆς ζωῆς καί κυρίως ἀπό τό δημόσιο βίο. Στήν καλύτερη περίπτωση ὁ Θεός παραμένει ἡμιθανής καί ἐξόριστος στά μακρινά σύννεφα τοῦ μεταφυσικοῦ οὐρανοῦ, ἄσχετος καί ἀδιάφορος γιά τά ἀνθρώπινα προβλήματα καί τήν καθημερινότητα.

 Σέ μία τέτοια περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα ἔρχεται ἡ μεγάλη δεσποτική ἑορτή τῶν Χριστουγέννων, πού ἀποτελεῖ «μητρόπολη τῶν ἑορτῶν» στή συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας, νά μᾶς θυμίσει μια ἀπωθημένη καί λησμονημένη ἀπό τόν κόσμο ἀλήθεια: ὅτι ὁ ἀληθινός Θεός, πού εἶναι ἀγάπη, δέν ἐγκαταλείπει τόν ἀποστάτη κόσμο πού τόν ἀρνεῖται, ἀλλά ἐπιμένει νά ἔρχεται πρός αὐτόν κομίζοντας τη δωρεά τῆς σωτηρίας Του.
 Στήν γνήσια παράδοση τῆς Ἐκκλησίας γίνεται λόγος γιά Θεό ΕΡΧΟΜΕΝΟ πρός τόν ἄνθρωπο καί τόν κόσμο.
 Τήν κενωτική αὐτή κίνηση, πού εἶναι ἡ πεμπτουσία τοῦ νοήματος τῶν Χριστουγέννων, πραγματοποιεῖ ὁ Θεός ἐπειδή εἶναι ἀγάπη. Ἀγαπᾶ καί τόν πεπτωκότα κόσμο καί τόν ἀρνητή καί ἀχάριστο ἄνθρωπο, γιατί ἡ θεία ἀγάπη δέν ἀναμένει ἀνταπόδοση καί ἀνταπόκριση. Ἡ θεϊκή ἀγάπη προσφέρεται δωρεάν, χωρίς ὅρους καί ὅρια.
 Ὁ Θεός ἀπαντᾶ στήν ἄρνηση καί κακότητα τοῦ κόσμου μέ τόν ἑαυτό του, πού εἶναι προσφορά λυτρωτικῆς χάριτος καί τελείας ἀγάπης. Γιατί τί σημαίνει ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ μέσα στίς συγκεκριμένες συνθῆκες τοῦ ἱστορικοῦ χρόνου; Σημαίνει ὅτι σέ πεῖσμα τῶν ἀνθρώπινων δεδομένων ὁ Θεός Λόγος προσλαμβάνει τήν ἀνθρώπινη φύση μας καί γίνεται ὁ Ἐμμανουήλ, ὁ Θεός ἀνάμεσά μας, μέσα στίς συνθῆκες τῆς ζωῆς μας.
 Ὁ σαρκωθείς Λόγος εἶναι ὁ «Θεός ἐν τῷ κόσμῳ». Ἡ εἴσοδος τοῦ Αἰωνίου καί Ὑπερχρονικοῦ, τῆς Ἀπόλυτης Αὐτοαλήθειας μέσα στήν ἱστορία. Καί αὐτό γίνεται γιά νά ἐπέλθει ἡ κάθαρση τῆς ἀνθρώπινης τραγωδίας, γιά νά μεταμορφωθεῖ ὁ ἄνθρωπος καί ὁ κόσμος.
 Ἑνώνεται στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, ὁ Θεός μέ τόν ἄνθρωπο ἡ αἰωνιότητα μέ τή χρονικότητα, ἡ καθημερινότητα τοῦ κτιστοῦ μέ τήν ἀϊδιότητα τοῦ ἀκτίστου.
 Ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ εἶναι πλέον μέσα στόν ἄνθρωπο καί ἐπεκτείνεται σέ ὅλη τήν καινή ἐν Χριστῷ κτίση.
 Ἐκεῖνο πού ἡ ἀνθρώπινη σκέψη δέν τολμοῦσε νά διανοηθεῖ, ἀφοῦ σπουδαῖοι ἀρχαῖοι φιλόσοφοι πίστευαν ὅτι «Θεός ἐν ἀνθρώποις οὐ μείγνυται» ἔγινε μέ τήν παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ πραγματικότητα. Στό πλήρωμα τοῦ χρόνου, στήν ἀποκορύφωση τοῦ μυστηρίου τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας, ὁ «Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» ὁ Θεός εἰσέδυσε πραγματικά καί δυναμικά στήν ἱστορία καί ἀπέβη γιά τούς ἀνθρώπους ἀντικείμενο συγκεκριμένης ἐμπειρίας, ὥστε «ἐθεασάμεθα τήν δόξαν Αὐτοῦ». Γύρω ἀπό τόν σαρκωμένο Θεό Λόγο ἐκτυλίσσεται διαρκῶς ἕνα δράμα μέχρι τή συντέλεια τῶν αἰώνων.
 Ὅποιος πιστεύει μέ εἰλικρίνεια στό μυστήριο τῆς Θείας ἐνανθρωπήσεως καί ζυγίζει τή ζωή του σύμφωνα μέ αὐτό ἀρχίζει μιά νέα πορεία ὡς κατά χάριν τέκνο Θεοῦ. Ὅποιος, ὅμως, ἀρνεῖται τίς συνέπειες τῆς σαρκώσεως τοῦ Λόγου καί περιφρονεῖ τήν σωτηρία πού προσφέρει ὁ μόνος κατά φύσιν Υἱός τοῦ Θεοῦ, ἐξακολουθεῖ νά βρίσκεται στό ἀπόλυτο πνευματικό σκοτάδι καί νά ζεῖ μιά νόθο ζωή ἀποξένωσης ἀπό τή θεία ἀγάπη, πού εἶναι χειρότερη καί ἀπό τό θάνατο.
 Αὐτή τήν τρανή ἀλήθεια μέ αἴσθημα προφητικῆς εὐθύνης διακηρύσσει ἡ Ἐκκλησία μας, τονίζοντας ὅτι οἱ δοκιμασίες καί τά βασανιστικά προβλήματα τῆς κοινωνίας, ὅπως ἡ περίφημη οἰκονομική κρίση, ὀφείλονται κατά βάθος στό γεγονός ὅτι, οἱ ἄνθρωποι, ἀτομικά καί συλλογικά, ἐξακολούθησαν νά πολιτεύονται, σάν νά μήν εἶχε γεννηθεῖ ὁ Χριστός. Πίστεψαν ὄχι στόν ἐναθρωπήσαντα Θεό τῆς ἀγάπης, ἀλλά στόν ἀπάνθρωπο Θεό τοῦ ὑλικοῦ ἀθέμιτου κέρδους σέ βάρος τῶν ἄλλων.
 Τό λάθος τῶν συγχρόνων ἀνθρώπων εἶναι ἡ ἀπολυτοποίηση τῆς ὑλικῆς διάστασης ζωῆς καί ἡ περιφρόνηση τῶν πνευματικῶν ἀναγκῶν. Γι’ αὐτό ἔχασαν τό πραγματικό νόημα τῆς ζωῆς καί τῆς εὐτυχίας καί κατέληξαν νά εἶναι δυστυχεῖς.
 Ἄν ξαναδοῦμε τή ζωή μας μέ νέα πνευματική ματιά καί τήν ἀξιολογήσουμε μέ κριτήριο τό πνευματικό νόημα τῶν Χριστουγέννων πού ἑορτάζουμε, θά ἔχουμε κάνει ἕνα σοβαρό καί ἀποφασιστικό βῆμα, γιά νά ξεπεράσουμε τά ἀδιέξοδα, στά ὁποία ἔχουμε περιέλθει.
 Εὔχομαι σέ ὅλους σας αἰσιοδοξία, δύναμη, ὑγεία καί ἡ ζεστασιά τῆς ἀγάπης του ἐνανθρωπήσαντος Κυρίου μας, νά ἐκφράζεται καθημερινά ἔμπρακτα, ὥστε νά ἀμβλύνεται τό φάσμα τῆς πολύπλευρης κρίσης πού μᾶς ταλανίζει.
Ἔτη πολλά εὐλογημένα, εἰρηνικά καί σωτήρια.
 Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί πολλῆς ἀγάπης
 Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
 † Ο ΘΗΒΩΝ ΚΑΙ ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013






Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΘΗΒΩΝ ΣΑΣ ΕΥΧΕΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ.


ΕΥΧΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΘΗΒΑΙΩΝ κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Εύχομαι ολόψυχα
η Γέννηση του Θεανθρώπου να δώσει
σε όλους μας δύναμη, πίστη και ελπίδα
για να ανταπεξέλθουμε στις δύσκολες μέρες
που διανύουμε ως Έλληνες.

Το φωτεινό Αστέρι της Βηθλεέμ
ας είναι ο καθοδηγητής μας
για ένα καλύτερο αύριο, πιο δημιουργικό και ειρηνικό.

Καλά Χριστούγεννα με Υγεία και Ευτυχία!
Ας είναι το 2014
το έτος που θα εκπληρώσει όλους τους στόχους μας.


Ο Δήμαρχος Θηβαίων

Σπυρίδων Νικολάου


Η διαθεσιμότητα στα Νοσοκομεία Λιβαδειάς – Θήβας»


Λιβαδειά 22.12.2013

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ι. ΠΛΙΑΚΟΣΤΑΜΟΣ Γενικός Χειρουργός Επιμελητής Α’, Γενικού Νοσοκομείου Λιβαδειάς

Η διαθεσιμότητα είναι θέμα χρόνου και θα προχωρήσει και στα δύο νοσοκομεία του νομού μας. Θα πλήξει το δήθεν πλεονάζον προσωπικό, αυτό που έχει χαμηλά προσόντα. Το αν προσφέρει δεν αφορά τον υπουργό υγείας που έχει αναγορευτεί στον πιο καλό μαθητή και υποστηρικτή του μνημονίου και δείχνει αποφασισμένος να υλοποιήσει οποιαδήποτε μνημονιακή υποχρέωση. Έχει όμως δίκιο; είναι εφικτό; θα ωφελούσε τέτοια κίνηση στην αναβάθμιση των δύο νοσοκομείων που πασχίζουν με νύχια και δόντια να κρατηθούν; Γνωρίζετε όλοι εσείς, που θα δηλώσετε όψιμο όμως ενδιαφέρον, για την κατάσταση που επικρατεί στο Γενικό Νοσοκομείο Λιβαδειάς; αξίζει να μάθετε πως φτάσαμε ως εδώ.

Το απίστευτο πολιτικό σύστημα πρωτοστατούντος του ΠΑΣΟΚ και ακολουθούσης της ΝΔ σχεδίασε κι έχτισε δύο ομοιόβαθμα νοσοκομεία σε απόσταση μικρότερη των 50 χιλιομέτρων. Ούτε στην ευημερούσα Γερμανία δεν απολαμβάνουν τέτοιες υπηρεσίες υγείας. Ο απόλυτος παραλογισμός. Ζούσαμε σε άλλες εποχές όμως τότε (1995-2000) και οι κοντόφθαλμοι εγχώριας παλαιάς κοπής πολιτικοί λειτούργησαν όπως πάντα ήξεραν, ρουσφετολογικά. Το ήξεραν το παιχνίδι και το έπαιξαν καλά. Τι κι αν δεν θα είχε μέλλον η απόφαση αυτή, εκείνοι έπραξαν τα υπεσχημένα στους ψηφοφόρους τους. Τι κι αν τους χειραγώγησαν με άθλιο και καταστροφικό για την υγεία τους τρόπο. Ήταν εντάξει μαζί τους. Πως νιώθουν άραγε με την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί σήμερα; Όπως αποδεικνύει και το επίκαιρο παράδειγμα του πολιτικού που κυκλοφορούσε με πλαστές πινακίδες μάλλον ύπνο δικαίου κοιμούνται.

Από νωρίς φάνηκε η δυσκολία επαρκούς στελέχωσης των δύο ομοιόβαθμων νοσοκομείων για αυτονόητους οικονομικούς βέβαια λόγους. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ εγκαθιστούσαν τους ανθρώπους τους ως διοικητές με απώτερο σκοπό την προώθηση των στενών τους μικροκομματικών συμφερόντων. Και να ήθελαν οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούσαν να παρεκκλίνουν και να πάρουν αποφάσεις που θα εξέθεταν τις παρατάξεις τους ακόμη κι αν ήταν προς όφελος της λειτουργίας των νοσοκομείων.

Από τα δύο νοσοκομεία του νομού, αυτό της Λιβαδειάς στελεχώθηκε πιο νωρίς, λειτούργησε και πιο πριν χωρίς ποτέ όμως να θεωρήσουμε ότι απέκτησε επαρκή και σοβαρή στελέχωση. Παρήγαγε και παράγει όμως έργο χάριν στην αυτοθυσία αρκετών που πιστεύουν και στην αναγκαιότητα της ύπαρξης του αλλά και στο δημόσιο χαρακτήρα του. Αυτό της Θήβας εγκαινιάστηκε λίγα χρόνια αργότερα αλλά οι ελλείψεις στελέχωσής του δεν του άφησαν και πολλά περιθώρια παραγωγής έργου. Κι εκεί οι συνάδελφοι έκαναν ό,τι μπορούσαν με τα μέσα που διέθεταν.

Λάθος πρώτο και σημαντικό. Δεν χρειαζόμασταν δύο νοσοκομεία που δεν θα μπορούσε να στηρίξει ο κρατικός προϋπολογισμός αλλά ένα που η θέση του θα εξυπηρετούσε πραγματικά και δίκαια όλες τις περιοχές του νομού. Μπορεί το πολιτικό προσωπικό να έχει εθιστεί και να χρειάζεται για τη λειτουργία του πολλούς ειδικούς συμβούλους κι άλλους τόσους μετακλητούς υπαλλήλους αλλά στη Βοιωτία χρειαζόμαστε ένα νοσοκομείο που να λειτουργεί και να είναι πλήρως επανδρωμένο. Η Θήβα είναι πολύ πιο κοντά στην Αθήνα και στη Χαλκίδα και κάθε πολίτης της εκεί περιοχής έχει πολύ περισσότερες επιλογές από κάποιον άλλο που κατοικοεδρεύει στην ευρύτερη περιοχή της Λιβαδειάς. Αν κάποιος πιστεύει ότι δεν λειτούργησε η ανοησία στο μυαλό των ανθρώπων όταν λαμβάνονταν οι σχετικές αποφάσεις ανέγερσης των δύο νοσοκομείων τότε, απλώς γελιέται. Ο κάθε ένας από τους στενόμυαλους ιθύνοντες θεωρούσε προσωπικό στοίχημα να έχει νοσοκομείο η κάθε πόλη. Κι ας μη λειτουργούσε ποτέ. Στους δύσκολους καιρούς που φτάσαμε με τις λογικές του πρόσφατου παρελθόντος, τα δύο νοσοκομεία δεν μπορούν να προσφέρουν ούτε τ’ αυτονόητα. Τα χρήματα που δαπανήθηκαν τότε θα μπορούσαν να είχαν επενδυθεί αλλού συμβάλλοντας στην πραγματική ανάπτυξη του νομού, ή ακόμη και την επαρκή στελέχωση και εξοπλισμό του πρώτου. Τίποτα δεν έγινε όμως κι έρχονται τρανταχτά παραδείγματα πολιτικών τύπου Μαντέλη, Τσουκάτου, Τσοχατζόπουλου και Λιάπη να μας κάνουν, εκ των υστέρων όμως, να ντρεπόμαστε που τους ανεχόμασταν τόσο καιρό.

Έχω γράψει πολλές φορές για το απολύτως παράλογο κι επικίνδυνο που βιώνουμε καθημερινά με την έλλειψη εφημέρευσης αναισθησιολόγου όλες τις ημέρες του μήνα. Πλέον όπως και ξανά στο παρελθόν 12 ημέρες κάθε μήνα παραμένουν ακάλυπτες. Το απολύτως γελοίο όμως που επιτρέπει ακόμη και τώρα η διορισμένη από τα κόμματα διοίκηση των δύο νοσοκομείων είναι να εφημερεύει χειρουργός στη Λιβαδειά και αναισθησιολόγος στη Θήβα, χωρίς ποτέ αυτοί να μπορούν να συναντηθούν προς όφελος ασθενή. Σε κανένα από τα δύο νοσοκομεία δεν μπορεί να γίνει χειρουργείο, 12 ημέρες το μήνα μετά το μεσημέρι στη Λιβαδειά κι ακόμη περισσότερες αν όχι όλες τις ημέρες στη Θήβα. Στη Θήβα δεν μπορεί δυστυχώς για πολύ περισσότερους λόγους να γίνει χειρουργείο. Εκεί υπάρχουν ελλείψεις σε πολύ περισσότερα τμήματα κι απαιτείται για να στελεχωθεί και να τελεσθεί χειρουργείο, πολύ περισσότερο προσωπικό. Αυτό έχει άμεσο αποτέλεσμα και απηχεί σε μειωμένη παραγωγή χειρουργικού έργου του συγκεκριμένου νοσοκομείου.

Ποιος νοήμων που θα ενδιαφερόταν έστω και λίγο δεν θα αποφάσιζε τη μετακίνηση προσωπικού και κυρίως αναισθησιολόγων, απαιτούνται τουλάχιστον δύο, για να καλυφθούν οι εφημερίες ενός τουλάχιστον νοσοκομείου; Εάν αυτό επιτέλους συνέβαινε θα υπήρχε η δυνατότητα στο νοσοκομείο Λιβαδειάς να λειτουργεί χειρουργική αίθουσα όλο το 24ωρο όλες τις ημέρες του μήνα. Το παράλογο συνεχίζεται βέβαια και με τη στελέχωση στο χειρουργείο από νοσηλευτικό προσωπικό απογεύματα και νύχτες ακόμη κι όταν δεν εφημερεύει αναισθησιολόγος. Δηλαδή τις ημέρες που δεν εφημερεύει αναισθησιολόγος το χειρουργείο στελεχώνεται μετά την πρωινή βάρδια με νοσηλευτικό και αναισθησιολογικό προσωπικό. Για να χειρουργηθεί ποιός και πώς χωρίς αναισθησιολόγο; Η διοίκηση του νοσοκομείου Λιβαδειάς με τις προϊστάμενες νοσηλευτικές αρχές το επέτρεψε και αυτό. Στη δύσκολη περίοδο αξιολόγησης του κάθε νοσοκομείου, την ώρα που καταρτίζεται ο υγειονομικός χάρτης της χώρας και κρίνεται η αναγκαιότητα της ύπαρξης ή όχι πολλών επαρχιακών νοσοκομείων, είναι προς όφελος η μετακίνηση νοσηλευτικού προσωπικού πρωινές ώρες για κάλυψη και παραγωγή χειρουργικού έργου. Η μη τέλεση χειρουργείων λόγω υποτιθέμενης έλλειψης νοσηλευτικού προσωπικού κατά τις πρωινές ώρες και σε μετακινήσεις-απολύσεις προσωπικού θα οδηγήσει και σε μείωση εκταμίευσης απαραίτητων για τη λειτουργία του νοσοκομείου κονδυλίων. Το παράδειγμα της μεταφοράς στο νοσοκομείο Λαμίας των κλινών εντατικής θεραπείας επειδή ποτέ αυτές δεν χρησιμοποιήθηκαν είναι σε όλους μας γνωστό και οδυνηρό. Οι προϊστάμενες λοιπόν νοσηλευτικές αρχές έχουν τον λόγο. Και την ευθύνη όταν επιμένουν για το αντίθετο.

Η απελθούσα πια διοίκηση είχε την ευθύνη και των δύο νοσοκομείων. Είχε τη δυνατότητα να προχωρήσει σε αυτονόητες ακόμη και για τον ελάχιστο νου λύσεις. Δεν προχώρησε ποτέ όμως στις απαραίτητες ενέργειες προκειμένου να υπάρχει ένα νοσοκομείο που ν’ ανταποκρίνεται στο δευτεροβάθμιο χαρακτήρα του με πλήρη στελέχωση των βασικών ειδικοτήτων όπως αυτές προβλέπονται δηλαδή χειρουργού, παθολόγου, καρδιολόγου, ακτινολόγου, ορθοπαιδικού και βεβαίως αναισθησιολόγου. Η μετακίνηση καρδιολόγου για κάλυψη εφημερίας όταν εφαρμόστηκε για λίγο συνοδεύτηκε από αντιδράσεις και εξώδικα από το νοσοκομείο Θηβών. Τώρα αυτό θα συμβεί με τη διαδικασία της διαθεσιμότητας και με τρόπο που αντιλαμβάνονται το καλό της υγείας του νομού άνθρωποι εκτός πραγματικότητας με οικονομικά και μόνο κίνητρα.

Εάν δείτε την κατάσταση εφημερευόντων των ιατρών του νοσοκομείου Λιβαδειάς κάποιες μέρες του μήνα και κυρίως στις εορταστικές αργίες είναι ν’ απορεί κανείς γιατί αυτό αποκαλείται νοσοκομείο. Κατάχρηση του όρου γίνεται. Δεν έχει καμία σχέση με νοσοκομείο. Δε θεωρώ ότι κινδυνολογώ αλλά η γνωστοποίηση για άλλη μία φορά αυτής της πραγματικότητας πρέπει να θορυβήσει πολλούς και να κινητοποιήσει περισσότερους. Στο νοσοκομείο Λιβαδειάς διενεργούνται σοβαρά και μεγάλα χειρουργεία. Η εμπειρία και η εκπαίδευση των ιατρών που το στελεχώνουν επιτρέπει την ασφαλή και αξιόπιστη τέλεση χειρουργείων όπως σε τριτοβάθμια νοσοκομεία στην Αθήνα. Μόνο περιστατικά που θα χρειαστούν Μονάδα Εντατικής Θεραπείας δεν μπορούν να διεκπεραιωθούν σε τακτική βάση. Το ίδιο το νοσοκομείο δηλαδή περιορίζει την επιχειρησιακή δυνατότητα των ιατρών του και τους εκθέτει και νομικά όταν δεν εξασφαλίζει τη στοιχειώδη μετεγχειρητική υποστήριξη των χειρουργημένων ασθενών με τη εφημέρευση αναισθησιολόγου. Το αν αυτό είναι επικίνδυνο για τους ασθενείς που χειρουργούνται δεν αντέχει ούτε ως ερώτημα. Συνιστά την απόλυτη έκθεση της ζωής του ασθενούς αλλά και του ιδίου του ιατρού που εκτίθεται νομικά. Έχει ήδη από διετίας γνωστοποιηθεί η κατάσταση με σχετικά έγγραφα στις προϊστάμενες αρχές, πολιτικές και δικαστικές.

Επί της ουσίας το πολιτικό σύστημα δια μέσου της διοίκησής στα νοσοκομεία έχοντας δικαιώσει για άλλη μία φορά τον εαυτό του, έχει ήδη υποβαθμίσει από καιρό τα δύο νοσοκομεία και συνεχίζει το έργο του με επιπλέον αποδυνάμωση προσωπικού. Τώρα άνετα μπορεί να επικαλεστεί και λόγους για να τα κλείσει ως αντιπαραγωγικές μονάδες και οικονομικά επιζήμιες στο σκληρό οικονομικό τοπίο. Λόγους που το ίδιο το πολιτικό σύστημα φρόντισε να υπάρχουν και να διαιωνίζονται υπονομεύοντας τη λειτουργία και των δύο νοσοκομείων. Η απόλυτη υποκρισία. Τώρα που κλείνουν τα πάντα στο βωμό της προστασίας των κρατικών πόρων πρέπει να τους θυμίσετε την ευκολία που έχτιζαν νοσοκομεία και σχολεία χωρίς τον παραμικρό σχεδιασμό.

Ο λάθος σχεδιασμός έχει γίνει από την αρχή λοιπόν. Και ήταν λάθος γιατί οι illuminati(πεφωτισμένοι) πολιτικοί της εποχής ήθελαν εξασφάλιση της εκλογικής τους πελατείας. Βόλεψε πολλούς αυτό και στην κακοηθέστατη αυτή συναλλαγή συμμετείχαν και οι δύο πλευρές. Πολιτικοί και λαός. Οι πρώτοι διέφθειραν και παρέσυραν τον δεύτερο. Μόνο που στο τέλος το λογαριασμό τον πλήρωσε όπως πάντα, ο δεύτερος. Πάντα αυτός θα τον πληρώνει. Είναι ο πιο αφελής. Του αρέσουν τα παραμύθια με κάστρα (νοσοκομεία) πάνω σε λόφους. Τι κι αν δεν κατοικούν πρίγκιπες και βασιλοπούλες εκεί μέσα; Αρκεί που στέγασαν την ματαιοδοξία και την επιπολαιότητα όλων μας. Από τη λήψη της απόφασης κατασκευής των δύο νοσοκομείων υπονομεύτηκε η υγεία των Βοιωτών και οι πολιτικοί θριαμβολογούσαν στα εγκαίνια των δύο νοσοκομείων ξεσηκώνοντας επηρμένα πλήθη που δεν μπορούσαν να φανταστούν πόσο εκτίθετο η υγεία τους. Τώρα θα μετακινηθεί, εάν δεν απολυθεί, προσωπικό από πού για να πάει πού; Τι να πρωτοκαλύψει από ανάγκες η διαδικασία της κινητικότητας; πόσο πιο κάτω πια μπορεί να υποβαθμίσει τα δύο νοσοκομεία η διαθεσιμότητα έστω κι ενός υπαλλήλου; Η καινούργια διοίκηση των δύο νοσοκομείων γιατί να λειτουργήσει με πιο συνετό τρόπο; με τα ίδια κριτήρια δεν τοποθετήθηκε; τις ίδιες αρχές με τις προηγούμενες δε θα υπηρετήσει; και να ήθελε δεν έχει πλέον καμία δυνατότητα. Περικοπές πρέπει να εφαρμόσει στο βωμό υποτίθεται εξορθολογισμού της λειτουργίας των δύο νοσοκομείων. Ας πείσουν πρώτα τους εαυτούς τους και μετά εμάς.

Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013